وسایل نقلیه سنگین دیزلی در مصرف سوخت های فسیلی نقش بسزایی دارند. با بررسی متوسط سن این دسته از ناوگان در می یابیم که از خودروهای سنگین بیش از عمر مفید آنان بهره برداری می شود. بنابراین، مصرف سالانه نفت گاز در این بخش روندی صعودی دارد و در طی سالیان اخیر، بودجه فزاینده ای را برای واردات این فراورده تخصیص داده است. بر این اساس کاهش مصرف سوخت مورد توجه دولت قرار گرفته و یکی از روش هایی که دولت می تواند برای تحقق اهداف خود از آن استفاده کند، جایگزینی خودروهای فرسوده دیزلی است. در این مقاله با ارائه روش های مختلف از رده خارج کردن و جایگزینی خودروهای فرسوده سنگین دیزلی باری مانند کامیونت، کامیون و کشنده، توجیه پذیری اقتصادی آن از دیدگاه دولت بررسی شده است. بر اساس نتایج به دست آمده و با توجه به ظرفیت تولید خودروسازان داخلی، تمام خودروهای سنگین باری را می توان با ترکیبی از خودروهای وارداتی و داخلی در طی پنج سال جایگزین نمود.

وسایل نقلیه سنگین دیزلی سهم قابل توجهی از مصرف سوخت های فسیلی را به خود اختصاص داده اند. با بررسی متوسط سن این دسته از ناوگان مشخص می شود که از خودروهای سنگین بیش از عمر مفید آنان بهره برداری می شود. بنابراین، مصرف سالانه نفت گاز در این بخش دارای یک روند صعودی بوده و با توجه به ثابت ماندن قیمت فروش داخلی نفت گاز در مقایسه با افزایش قیمت واردات این فرآورده، دولت سالانه یارانه فزاینده ای را برای این فرآورده پرداخت می کند. با توجه به اینکه کاهش مصرف سوخت مورد توجه دولت قرارگرفته است، یکی از روش هایی که دولت می تواند برای تحقق اهداف خود از آن استفاده کند، جایگزینی خودروهای فرسوده دیزلی است. در این پژوهش با ارائه روش های مختلف از رده خارج کردن و جایگزینی خودروهای فرسوده سنگین دیزلی مسافربری شامل اتوبوس و مینی بوس، توجیه پذیری اقتصادی آن از دیدگاه دولت را مورد بررسی قرار داده و کاهش در مصرف سوخت و انتشار آلاینده های زیست محیطی نیز به عنوان فرضیه مد نظر قرار داده ایم. بر اساس نتایج به دست آمده و با توجه به ظرفیت تولید خودروسازان داخلی، تمامی اتوبوس های فرسوده را می توان با استفاده از تولیدات داخلی و تمامی مینی بوس های فرسوده را می توان توسط ترکیبی از خودروهای وارداتی و داخلی در طول پنج سال جایگزین کرد.

با وجود پیشرفت های اخیر در بهبود کارآیی موتورهای دیزل، بیش از نیمی از انرژی ورودی سوخت به صورت حرارت اتلافی از اگزوز، سرمایش موتور یا از طریق تشعشع از سطوح داغ موتور، به محیط منتقل می شود. از طرفی موتورهای احتراق داخلی یکی از اصلی ترین منابع آلایندگی هوا به شمار می روند که موجب بروز مشکلات عمده ای از قبیل تخریب لایه ازون، گرم شدن زمین و به خطرافتادن سلامت موجودات زنده شده است. بازیافت حرارت اتلافی موتورهای احتراق داخلی، راهکاری برای افزایش راندمان این موتورها و کاهش آلایندگی محیطی ارایه می دهد. یک روش نسبتاً کم هزینه و ساده به منظور بازیافت حرارت اتلافی موتورهای احتراق داخلی، استفاده از سیکل رانکین به منظور تولید توان مکانیکی برای تبدیل به توان الکتریکی و ذخیره در باتری برای کاربردهای برقی خودرو است. در این مقاله امکان استفاده از سیستم بازیافت حرارتی اگزوز اتوبوس بدون استفاده از حرارت سایر منابع بازیافتی، با استفاده از سیکل رانکین ارگانیک، به منظور افزایش راندمان موتور دیزل اتوبوس مورد بررسی قرار گرفته است. براساس میزان حرارت قابل استحصال از اگزوز اتوبوس در چند حالت کاری موتور دیزل، میزان دبی سیال عامل و توان خروجی سیکل رانکین محاسبه شده است. نتایج محاسبات، افزایش 5/1کیلوواتی توان موتور دیزل معادل با رشد 1/12درصدی راندمان موتور، در شرایط بار جزئی موتور را نشان می دهد. توان مکانیکی تولیدی توسط میکروژنراتور به توان الکتریکی تبدیل می شود و در باتری به منظور استفاده در تجهیزات برقی خودرو از قبیل فن ها و لامپ ها و همچنین شارژ گوشی سرنشینان، ذخیره می شود.

یکی از چالش های استفاده از سیستم حمل ونقل جاده ای تأثیرات ارتعاشات ناشی از خودروها در هنگام عبور از سرعت گیرها و ناهمواری های سطح جاده بر روی ساختمان های مجاور آن ها است. این ارتعاشات در مقادیر بالا می تواند باعث بروز آسیب در ساختمان های حساس و تاریخی گردد. برخورد وسایل نقلیه سنگین با ناهمواری ها در سطح جاده باعث ایجاد بارهای دینامیکی می شوند که از طریق خاک های اطراف به ساختمان ها منتقل شده و باعث لرزش در آن ها می شود. در این مقاله به منظور بررسی تأثیر استفاده از ترانشه باز با عمق های مختلف بر میزان ارتعاشات، یک مدل عددی 5/2 بعدی توسعه داده شد. به این منظور ابتدا میزان بارمحوری ناشی از عبور یک کامیون بر روی سرعت گیر در برنامه متلب شبیه سازی شد. سپس جهت ارزیابی ارتعاشاتی یک مدل المان محدود از مسیر موردنظر و محیط اطراف آن توسعه داده شد. اعتبارسنجی مدل با نتایج حاصل از اندازه گیری میدانی لامبرت صورت گرفته است. بدین منظور با بررسی سرعت ذره و محتوای فرکانسی ارتعاشات در نقاط مختلف، اثر ترانشه مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل عددی نشان می دهد با افزایش عمق ترانشه، دامنه ارتعاشات کاهش بیشتری دارد و باعث کاهش دامنه فرکانس غالب ارتعاش میشود.

1در این مقاله، مسئله پلتون خودروهای سنگین بین شهری در بستر اینترنت اشیاء مورد مطالعه و بررسی قرار می گیرد. پلتون در خودروها به معنای آن است که خودروها در گروهایی به رهبری یکی از خودروهای گروه، در کنار یکدیگر و با نظم و ترتیب و جهت گیری مشخص حرکت کنند. پلتون خودروهای سنگین در مسائلی مانند کاهش ترافیک و افزایش ظرفیت جاده ها، کاهش تصادفات و امنیت بیشتر جاده ها و کاهش آلودگی بسیار مؤثر است. در پلتون خودروها در بستر اینترنت اشیاء به یکدیگر متصل شده و موقعیت خود و سایر اطلاعات لازم برای کنترل پلتون را به اشتراک می گذارند؛ که به این نوع ارتباط میان خودروها ارتباط V2V گفته می شود. همچنین وقتی خودروها از طریق اینترنت اشیاء کنترل می شوند رانندگان می توانند اطلاعاتی مانند وضعیت ترافیک جاده ها و علائم راهنمایی و رانندگی موجود در مسیر را دریافت کنند، که به این نوع ارتباط V2I گفته می شود. اما با توجه به ارتباط بی سیم خودروها در این بستر، امکان حمله سایبری به خودروها و مختل کردند پلتون وجود دارد. لذا باید کنترل کننده در مقابل حملات سایبری مقاوم باشد. چالش دیگر در پلتون وجود موانع از پیش تعیین نشده در مقابل یک یا چند خودرو می باشد که باید پلتون به نحوی طراحی شود تا علاوه بر جلوگیری از برخورد خودرو با مانع، رفتار رهبر گروه نیز دنبال شود. در این پروژه یک کنترل کننده تاب آور جدید  طراحی شده است به طوری که ضمن جلوگیری از حملات سایبری، از برخورد خودروها با موانع متحرک و ثابت نیز جلوگیری می کند. در انتها تئوری پیشنهاد شده برای سیستم پلتون، بر روی دو ربات حقیقی سه چرخ غیر هولونومیک پیاده سازی می شود. همچنین تعدادی خودروی مجازی نیز طراحی شده است و به صورت نرم افزار در حلقه در سیستم پلتون پیاده سازی شده قرار می گیرند. نتایج پیاده سازی مزیت روش پیشنهاد شده را نشان می دهد.

مواد سایشی فلزی غالبا شامل توزیعی یکنواخت از اجزای اصطکاک زا در زمینه ای فلزی هستند که عموما از طریق فشردن و سینتر پودرهای فلزی همراه با مقادیری ذرات سخت و در صورت لزوم روانکار جامد، تهیه می شوند. این مواد در ساخت قطعاتی که انرژی جنبشی را به حرارت و گشتاور تبدیل می کنند (ترمزها و صفحات کلاچ) مورد استفاده قرار می گیرند. در تحقیق حاضر به بررسی عوامل موثر در ساخت و خواص ماده سایشی پایه برنزی که در ساخت صفحات کلاچ خودروهای سنگین، ترمز هلیکوپتر و غیره در شرایط سایش خشک کاربرد دارد، پرداخته می شود. با توجه به ترکیبات اصلی موجود در مواد سایشی پایه برنزی چهار ترکیب انتخاب و اثر عواملی مانند فشار پرس، دما و زمان سینتر بر خواصی مانند چگالی، تخلخل و سختی آزمایش شد. شرایط فرایند پرس و سینتر مناسب (فشار پرس 5 تن بر سانتی متر مربع، دمای سینتر 820 درجه سانتیگراد و مدت سینتر 30 دقیقه) با بررسی نمونه های تهیه شده در نزدیکترین حالت به نمونه خارجی استخراج شد. مقاومت به سایش در نمونه نهایی حاوی 3% از افزودنیهای سخت مختلف، به کمک آزمون استاندارد سایش ASTM G-105 (بدون ماده ساینده و با دیسک فولادی) تعیین و مقایسه شد. نمونه حاوی کاربید تنگستن، نزدیکترین خواص و ساختار را با نمونه های خارجی داشت.

میزان بالای اتلاف حرارت در موتورهای دیزلی که با آب خنک می شوند، محققان را بر آن داشته تا با بکارگیری این حرارت های اتلافی به عنوان انرژی ورودی سیستم سرمایشی خودروهای سنگین راندمان موتورها را افزایش دهند. سیستم های تبرید جذب سطحی با توجه به مزایایی که دارند گزینه مناسبی برای این مقصود هستند. حرارت های اتلافی موتور به دو بخش عمده اتلاف حرارت در گازهای اگزوز و حرارت هدر رفته آب خنک کن موتور در رادیاتور تقسیم میشود و بکارگیری هر کدام از این دو به عنوان انرژی ورودی سیستم تبرید جذب سطحی تجهیزات و جفت جاذب و جذب شونده خاص خود را می طلبد. در این مقاله با استفاده از یک مدلسازی جامع هر دو سیستم تبرید جذب سطحی آب رادیاتوری با جفت کاری سیلیکاژل-آب و اگزوزی با جفت کاری زئولیت-آب شبیه سازی شده است. دو سیستم در یک مبدل بستر جاذب یکسان و در شرایط محیطی مشابه مورد مقایسه قرار گرفته و بر مبنای آن سیستمی که عملکرد مناسب تری دارد تعیین می گردد. شبیه سازی ها نشان داد که سیستم تبرید جذب سطحی با انرژی ورودی گازهای اگزوز توانایی بالاتری در تولید سرمایش دارد. همچنین عملکرد هر دو سیستم در شرایط محیطی متغیر نیز مورد بررسی قرار گرفت که بررسی ها نشان داد با افزایش دمای محیط عملکرد هر دو سیستم تبرید جذب سطحی به صورت تقریبا خطی افت پیدا می کند که این افت در سیستم تبرید آب رادیاتوری شدیدتر از سیستم اگزوزی است.